
Sözlerin çürüyüp doğaya karıştığı sırada
Bir sokak kedisinin karnından çalındım
Ağzım burnum süt içindeydi korkmuştum
Sus payı verilen kaderi aşağılamaktan
Ya da vadi boyunu aşan öfkenin ağırlığı
Onun için bu kadar eksik şiir var cebimde
. . .
Peki ,
Buğulu gözlük camlarının nezninde
Nasıl uslanacağımı öğrenmek istemenin
Aşık olmak kadar pahanın nesi yanlış ?
. . .
Bütün yanılsamalarımın ardında dur
Ben seni ancak böyle hatırlayabilirim
Emre Gürkan Kanmaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder