Gündüz
*
Ağırdı yüzü
Tramvayda rastladım
Kaybolan güne
*
Nefesi kokar
Vapur iskelesinin
Aç martılardan
*
Yolların tümü
Bir günün yüreğinden
Başlarken sevin !
Gece
*
Belirip cama
Gecenin bir yarısı
Nanik çeker ay
*
Ayrışırken su
Saklan sesin cebine
Sis bitiversin
*
En uzun gece
Son çiçek uyuduğu
Zaman başlarmış
Emre Gürkan Kanmaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder