Gökyüzünün sonsuz caddeleri var *
. . .
Pür dikkat izliyorum kendimi
Ve kıvrımlarını sesimin, bağrından buruşan
Uluyan kabartmaları temkinliyoruz
Düzlüğe çıkmaları vahim her birinin
Erginliyoruz yutkunduğumuz suyu
Baştan sona çiziliyorsun parşömene
Hiç bilmediğim bir coğrafyada uyanıyoruz
Sıvılaşan korkumuzda ıslanıyor aşklar çağı
Hangi kenttir küçük bir yalan taşıyamaz
Gökyüzünün eşiğine düşüyoruz ayaksız
*Güngör Tekçe / Gezinirken
Emre Gürkan Kanmaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder