Doğum nasıl bir başlangıçtır hatırlamıyorum
. . .
Vaktiyle yırtılmış bulutlar kasığından kopmuşum
İlaç kutularından sızıntılanan dinginliğiyle gecenin
Levhamdan geçmişim öyle levhaymış ki yolmuş
Annem suskun tarihini ezbere anlatabiliyormuş
Acıkmamayı öğrensem iyiydi zaman beslemiyor
Hep sesleniyor tenim hatta ağzım ses kokuyor
Kollarımdan tutuyor beni yazruağzı tanrı düşü
Üzüntü kıvamını tutturabilmiş mi tahta kaşık
İnsandan insana kordonlu geçmişin tadıyla
Kanırtmıyorum kendime lezzetsizliğin şiirini
Yazgım kuş tüyüdür dokunmuş yeryüzüne
. . .
Ölüm hangi ömrün suretidir çıkaramadım
Emre Gürkan Kanmaz
5/9/09
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder