İçesi gümüş bu evrenin . Metalik sesinle değ !
Obusları , üfülükleri , anlat biraz kamçıkuyrukları
Saçı taranırken şiirin , yüzlerine kolonya sür !
Çünkü . Biz yaşlıyız . Karıncalar taşır yüklerimizi
Emdirir memesinden çağ . Taşırana kadar an
Doymayız . Acıktırır . Yine de severiz dertlerimizi
İçesi gümüş bu evrenin . Metalik sesini boğ !
Bombok halimizle gömgök düşleri öpüyoruz
Ardımızın ; melfuf kaderimize , teğet geç kafsiel ! . .
. . .
Emre Gürkan Kanmaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder