Ellerimi
doyasıya kaldırdım dünyaya
Hadi vurun beni
olası inançsızlığınızla!
1.
Edebiyatın canı
cehenneme
Biraz Şeytan
okusun, biraz Şeytan
Namaz
esnasında selam verir gibi bakıyorum omuz balkonumdan
Ananas
tadı alıyorum, sevgime haz giydiriyorum bakışlarınıza üşümesin
Sonra
nerde bir çocuk görsem gökyüzü satılık
değildir be andavallar diyorum
Ne
yazık ki ezanlı bir ülkede pankartlar kadar önemsenmiyor minik çığlıkları
Vaktiyle
Jules Verne okumanın nimet sayılmadığı zamanlarda birikiyordum
Biliyordum,
ben olmamış bir toplumun çakmak cebine dahi sığamayacaktım
Ve
ancak bindiğim otobüslerde elden ele kart geçirenlerden biri olabilirdim
Kontörü
bitenler bana işi düşenlerden olup, böylelikle söz konuşabilecektim
Demem
o ki, basit bir fiil çekimi kadar para etmiyor artık dünyada itki-yasa
Eylemler
diyorum, sizin tabirinizle sütyen takan kız çocuğunu avluda taşlama
Bunun
adı düpedüz iman. Peki. Siz bilirsiniz. Tanrı büyük bir sabırla bekliyor
Sizi.
Sizleri. Sizin gibileri. Sizden olanları. Size dönüşenleri. Siz. Çürüyenler
2.
Koma demek içsel
mi?
Boğazıma kadar
ayaz içsem geçer mi?
Geçmez!
Geçse, bir semt on dört yerinden bıçaklamazdı hiç kalbimi
Bir
nöbettir bence bir bodrum katında pahalı tüm gökdelenleri düşünmek
Susturulmuş
akışkanlık, edilgen kimliksizlik, paranoyalar aşk tadında
Doğru.
Doğumuna şahit oldum herkesten önce tanrının ölüm düşünün
Dilime
eşek arısı dikildi özenle büyütmeye çalışıyor cici anneler, teyzeler
Cüzdanıma
bakıyorum. Cüzdanımda takımyıldızlarından başka bir şey yok
E
durmadan da çalışıyorum. Servisle bin üç yüzüncü kez eve yeni geldim
Her
şeyi saymam, dosyalamam herhalde edebiyatın bana sağlam cezasıdır
Ne
duruyorsunuz? Vurun! Silahlarınızla. İlâhlarınızla. Otomatik ne varsa!
Sizden
mi korkacağım? İşte bakın, ellerimi doyasıya kaldırdım dünyaya
Nasıl
olsa hiçbir zaman dilimine kabul etmeyecek beni öz tarih bilimleri
Esneyen
bedenime kurşunlarınız biterse korkmayın abiler. Çiçek serbest!
Emre
Gürkan Kanmaz
24-25/01/2014
Yoz Fanzin sayı 2
Psychedelic illustration :Lukas Brezak
