Atların ve ağaçların kolonisi zaman kırığı doğdu
Bir yeryüzü sallantısı duyduk , yağrağın yüzünü
Tırnak aralarına kaçan solukları küflendiren sis
Kalemler kırdı . Suları adlandırdı körpe bellek
Hayretli bir sabah gayretli güneşi kumla yıkadık
Sayım zamanı bakkalar kadar boşalan aklımızla
Bayat şarabı süzdük çakıl taşları aradık yoktu
Balığın kimliğine büründük tanrı bizi affetsin
Ve sonra çok büyük (daha) günah işledik
Ölmek istedik . . .
Emre Gürkan Kanmaz
Fotoğraf :Cătălin Băican
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder