Ölüm : Pastel hüzün, göğüsten ruha gündüz safarisi
. . .
Karanlıktan törpülenen zamanı tanısak
Sıkı giyinirdik, sarardık soluğumuzu - üşütmezdik -
Tepeden tırnağa güle soyunan aklımızı şımarttığımız için belki
Suçlusu biziz umut ölümlerinin
Fötr bir şapkanın içine abanan güneşle sustuk
Bar taburelerinin aldatıldığı öykülerde konaklarken
İnsanlığın sonunu getiren paranoyalar projeledik
Ve adını şiir koyduk tümcesiz ağlayışların
Doğanın bir toprak parçasından fazlası tüketildi
Önce aşk sonra kütük geçti türlü işlemden
Sıfırlamak içindi tanrıyı benliğin yoksul düzleminde
Kendimize dönmek gibiydi ufkun zar yırtığı
. . .
Ölüm : Renklerin yıkanışı, duştan çıkıp sabun kokmak
Emre Gürkan Kanmaz
KARŞIN / Sayı 17 / Ocak - Şubat 2010
Fotoğraf : ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder