Kaldırdım susmayı
Arasına koydum kitaplarımın
Düşüncemi parlatıyor şiir
Işıldıyor ellerimin değdiği her sayfa
Bakıyorum insanlara
Sıvası döklmüş bir düşün balkonundan
Daldırdım susmayı
Zihimin öfke gölüne
Kararsızlığım tufan kopardığında
Masum gözleri var dünyanın
Güneşe bakmaya çekinen
Bedeni çok eski bile olsa
Toğrağını bildikçe
Çocuklar gibi açılıyor çiçekleri
Bilgiye aç
Özgürlüğüne düşkün
Saldırdım susmaya
Ay ışığında kemiğine ulaştım dilinin
Her sabah benimle uyanan
Bir sorum var
Duyacağım cevaptan korkuyorum
Kalbime ulaşıyor
Kapıların ardına
Ahenkle dalgalanan yeni yıkanmış
Saçları gibi kokuyor İstanbul ' un
Sevesim geliyor
Bilen yok mu
İnsan niye böyle insan
Kandırdım susmamı
Ona çok uzak bir yer için
Uçak bileti aldım
4/5/04
Emre Gürkan Kanmaz
www.oezers.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder